De kop is eraf, 2023 is begonnen. Voornemens gemaakt en misschien al gesneuveld. 😉 Mijn vraag aan jou is: sta je open om het niet tastbare te zien, of neemt je hoofd en van alles dat er moet gebeuren, teveel ruimte in beslag?

Deze jaarwisseling maakte ik iets heel bijzonders mee. Afgelopen feestdagen zou alles anders zijn: geen ouders om naar toe te gaan met de Kerst, geen ouders om een mooi nieuw jaar te wensen op 1 januari.

Beetje verdrietig ging ik naar Rome met mijn dochter, om mijn familie van ver te ontmoeten. De vorige keer was 13 jaar geleden, toen ontmoette ik mijn Australische nicht in Rome.

Destijds adviseerde mijn vader mij om naar Rome te gaan, omdat ik een kinderwens had. Geheel onverwachts kwam ik toen in de Sint-Pieter in een viering terecht, waar paus Benedictus ineens op het balkon naast het altaar verscheen. Hij toonde iets glinsterends in zijn hand en ik zag mensen op hun knieën gaan. Ik voelde dat het heel bijzonder was. Me afvragend wat ik had gezien, was ik de zondag erop met mijn vader in de basiliek in Hengelo voor de paasviering. Tot mijn grote verbazing ging priester Antoine Bodar voor. Ik raapte mijn moed bij elkaar en vroeg waar ik in de Sint-Pieter getuige van was geweest. Hij vertelde dat ik iets heel bijzonders had meegemaakt: het doek van Veronica werd getoond. Veronica had tijdens de kruisweg met een doek het gezicht van Jezus verzorgd. Mijn vader zei: “Dit is mystiek, het mysterie van het geloof. Jij krijgt jouw kind!” Iets meer dan een jaar later werd mijn dochter geboren…!

13 jaar later: Heel toevallig kreeg ik in Rome op de 29e december kaarten voor de Vespers in de Sint-Pietersbasiliek voor 31 december. Die ochtend overleed paus emeritus Benedictus. En stond ik ’s middags oog in oog met paus Franciscus. Onverwachts was het echt een ontroerend moment. Alsof de ene paus naar mijn ouders ging, en de andere hier bleef. 1 januari ging ik naar de Friezenkerk in Rome, en ging priester Antoine Bodar voor. Ik vertelde mijn verhaal en hij zei wat ik al gevoeld had: ”Er wordt voor jullie gezorgd”. En hij zegende ons. Precies wat mijn ouders zouden hebben gezegd.

Dit jaar met Pasen is mijn eerste ouderloze jaar rond. Verdrietig, maar ik voel nu: ergens zijn ze bij ons. Er wordt voor ons gezorgd.

Ik wens jullie allen veel liefde en het gevoel dat je niet alleen bent en er voor je gezorgd wordt in 2023!

Met warme groet,